القاب آن حضرت
و آنچه از صفات بلند در وجودش بود، بر علوّ ذات وي دلالت دارد و آنها عبارتند از:

1 - شهيد.

2 - طيّب.

3 - سيّد شباب اهل الجنّه (سرور جوانان اهل بهشت).

4 - سبط (1) به اعتبار فرمايش پيغمبر صلي الله عليه و آله که فرمود: «حسين، سبطي
از اسباط است» (2) .

5 - رشيد.

6 - وفي (وفادار).

7 - مبارک.

8 - التابع لمرضاة اللَّه (پيرو رضاي خدا) (3) .

9 - الدليل علي ذات اللَّه (دليل و راهنما برذات حق).

10 - مطهر.

11 - برّ (نيکوکار).

12 - احد الکاظمين (يکي از فرو خورندگان خشم) (4) .





كنيه امام حسين


کنيه آن حضرت
«ابو عبداللَّه» (5) بود و بسياري از مورخان گفته اند که وي کنيه اي غير از آن
نداشته است (6) و گفته شده: کنيه اش «ابو علي» (7) مي باشد و مردم پس از شهادتش او
را «ابو الشهداء و ابو الاحرار» کنيه دادند.